Scheiden is ook rouwen – en dat mag je voelen
Voor veel vrouwen betekent een scheiding het einde van meer dan alleen een relatie. Het is het loslaten van een gedeelde toekomst, het afbreken van gewoontes, en soms zelfs het verliezen van een stuk identiteit. En hoewel de buitenwereld vaak vooral kijkt naar de praktische kant – papieren regelen, een nieuw huis, omgangsregeling voor de kinderen – blijft één ding vaak onderbelicht: het rouwproces dat hiermee gepaard gaat.
Rouwen om iets dat er ooit was
Rouwen wordt meestal geassocieerd met overlijden. Maar ook het einde van een relatie kan diepe gevoelens van verlies oproepen. Je rouwt niet alleen om je ex-partner, maar ook om het gezin dat je had opgebouwd, de dromen die jullie samen hadden, en het leven dat je kende. Zelfs als jij zélf degene was die de knoop doorhakte, kun je je overvallen voelen door verdriet, boosheid of verwarring. Dat is heel normaal.
Waarom rouwen bij scheiding zo ingewikkeld voelt
Bij een scheiding is er zelden sprake van één duidelijk moment van afscheid. In plaats daarvan is het een proces met fases – en die lopen vaak door elkaar heen. Je kunt de ene dag opgelucht wakker worden en de volgende dag intens verdrietig zijn. Vooral als er kinderen zijn, blijf je op een bepaalde manier met je ex-partner verbonden, wat het rouwen complex maakt. Je kunt immers niet “gewoon loslaten” als jullie samen een ouderschapsplan uitvoeren
De rouwfases bij scheiding
Hoewel ieder rouwproces uniek is, herkennen veel vrouwen zich in de volgende emoties:
- Ontkenning – “Dit gebeurt niet bij mij”
In het begin lijkt het onwerkelijk. Je gaat nog op de automatische piloot door, regelt praktische zaken en houdt je groot. De realiteit is nog te pijnlijk om volledig toe te laten. Je beschermt jezelf – en dat is oké.
- Marchanderen – “Als ik nou gewoon… dan komt het misschien goed”
In deze fase probeer je de controle terug te krijgen. Misschien hoop je op een vorm van herstel, of stel je voorwaarden aan jezelf: “Als ik sterker word, dan red ik het wel alleen.” Er zit hoop in, maar ook een strijd tussen verlangen en realiteit.
- Woede – “Waarom ik?”
Boosheid is vaak een onderdrukte vorm van verdriet. Je bent boos op je ex, op jezelf, op het leven. Misschien voel je onrecht, frustratie of teleurstelling. Juist in deze fase is het belangrijk om ruimte te geven aan die emoties, hoe ongemakkelijk ze ook zijn.
- Verdriet en depressie – “Ik geef het op”
Als het besef echt doordringt, volgt vaak een periode van diepe emoties. Verdriet, angst, leegte. Je kunt het gevoel hebben dat alles stilstaat. Oude pijn kan weer boven komen. Dit is zwaar – maar ook nodig om écht te kunnen verwerken.
- Aanvaarding – “Ik ga verder met mijn leven”
Langzaam ontstaat er rust. Je accepteert dat het leven veranderd is, en begint opnieuw betekenis te geven aan wie jij bent – los van je verleden. Je laat los wat niet meer is, zonder het te vergeten. Je gaat niet ‘terug naar wie je was’, maar groeit naar een nieuwe versie van jezelf.
Rouwen is geen rechte lijn
Niet iedereen doorloopt alle fasen. Sommige fases keren terug, andere blijven uit. En dat is normaal. Jouw rouwproces is uniek. Hoe je vroeger met verlies omging, speelt ook mee. Belangrijk is: je hoeft het niet allemaal alleen te doen.
Je rouwt niet alleen – ook je omgeving verandert mee
Wat vaak vergeten wordt, is dat niet alleen jij rouwt. Ook je (ex-)partner gaat door een eigen rouwproces, met misschien heel andere emoties en uitingen dan jij. Waar jij verdriet voelt, voelt de ander misschien boosheid of opluchting – en dat kan verwarrend zijn.
Je kinderen – hoe jong of oud ook – voelen het verlies vaak intens. Zij verliezen hun vertrouwde thuissituatie, stabiliteit en soms ook een stukje onbezorgdheid. Hun verdriet uit zich niet altijd in tranen; soms in boosheid, teruggetrokken gedrag of ‘druk doen’. Het is belangrijk dat hun rouw ook gezien en erkend wordt.
En dan is er nog je omgeving: vrienden, familie, collega’s. Ook zij reageren op jouw scheiding, soms steunend en soms juist ontwijkend of ongemakkelijk. Vrienden kunnen ‘partij kiezen’, ouders zich zorgen maken, of mensen verdwijnen stilletjes uit beeld omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Het kan voelen alsof je opnieuw moet ontdekken wie er echt bij je blijven.
Gun jezelf én anderen de ruimte
In dit alles is het belangrijk te onthouden: iedereen rouwt op zijn eigen manier en tempo. Vergelijk jezelf niet. Geef ruimte aan je kinderen, maar verlies jezelf niet uit het oog. Sta open voor de emoties van je ex, zonder ze te dragen. En laat mensen in je omgeving weten wat je nodig hebt – of dat nu een luisterend oor is of gewoon even stilte.
Wat kun je doen om jezelf te ondersteunen?
- Erken je gevoelens – Je hoeft ze niet te fixen, alleen te laten bestaan.
- Zoek steun – In je omgeving, bij een coach of via een online platform.
- Gun jezelf tijd – Rouw kent geen deadline.
- Blijf bewegen – Letterlijk en figuurlijk. Kleine stapjes zijn ook vooruitgang
Je staat er niet alleen voor
Of je nu midden in de storm zit of net op adem komt: bij FemDivorce begrijpen we dat scheiden meer is dan een juridische procedure. Het is een rouwproces. En we zijn er voor je – met kennis, begeleiding en een luisterend oor.
